W sobotę zakończyliśmy pierwszy cykl warsztatów artystycznych w Muzeum Gazowni Warszawskiej. Dziękujemy Gazowni, a szczególnie Teresie Klochowicz za zaproszenie nas do współpracy, i zaufanie jakim obdarzyła przy realizacji projektu. Dziękujemy również wszystkim przybyłym za udział w naszych działaniach! Cieszymy się, że często mimo mrozu, kataru i gorącego okresu około świątecznego znaleźliście czas, żeby razem z nami dobrze się bawić 🙂
Z warsztatami ruszyliśmy w połowie listopada. Od samego początku, były one ostępne były w wersji „dla rodzin” czyli spotkania weekendowe oraz „dla szkół” czyli grup zorganizowanych, od przedszkola do drugiej/trzeciej klasy podstawówki. Ze wszystkimi grupami pracowało nam się świetnie. Od uroczystej premiery minęło już trochę czasu, dlatego przypomnę poszczególne tematy: „Gazostwory”, „Noc – dzień. Mechaniczny ogród elektryczny”, „Ruszyła maszyna”, „W rytmie maszyn” i ostatni: „Coś tu pachnie”.
Industrialne asamblaże realizowane podczas spotkań poświęconych fotografii.
Pomysł na artystyczne działania w muzeum narodził się z potrzeby serca i naszego osobistego doświadczenia. Pewnego dnia z córkami (2 i 4 lata) odwiedziliśmy pewną zacną placówkę gromadzącą dobra kultury. Szybko zauważyliśmy, że tego typu przestrzeń zupełnie nie jest stworzona dla dzieci. Więcej napisałem o tym o tutaj.
Muzea najczęściej są wymyślone do oglądania i czytania. Dzieci popatrzą na eksponaty przez chwilę, trochę dłużej jeżeli zabawimy je ciekawą opowieścią. Najmłodsi zdecydowanie wolą dotykać, stukać, wąchać i skakać wokół skrzętnie ustawionych w muzeum przedmiotów. Czysty anarchizm 😉
Na dobrą sprawę idea, że trzymać coś w celu oglądania, a nie używania zrodziła się z potrzeby publicznego manifestowania swojego bogactwa lub chwalenia się wojenną zdobyczą. Z drugiej strony, czy nie jest też tak, że przedmiot który zostaje umieszczony w muzeum kończy swoje prawdziwe, praktyczne życie?
W każdym razie postanowiliśmy zhakować przestrzeń jakiegoś muzeum, stworzyć coś fajnego i po swojemu. Szukając pracy trafiliśmy do Muzeum Gazowni Warszawskiej. Tu zaproponowaliśmy cykl artystycznych warsztatów. Zajęcia miały opierać się na odkrywaniu zmysłowym i twórczym, miały zachęcać do tego, czego w muzeum zazwyczaj nie wolno robić.
I tak po kolei, na warsztatach „Gazostwory” przebieraliśmy się za kolorowe gazomierze, przyglądaliśmy się gąsienicom i tańczyliśmy razem ze słoniem, którego spotkaliśmy w płuczce amoniakalnej. Podczas spotkania „Noc – dzień. Mechaniczny ogród elektryczny” bawiliśmy się starymi puszkami, drutami, kapsami oraz innym drobnym złomem. Na tych samych zajęciach, na fotograficznym papierze wywoływaliśmy kosmitów i tworzyliśmy magiczne przeźrocza z kolorowych folii, piasku, suszonych kwiatów i oleju. Na warsztatach „W rytmie maszyn” za pomocą naszych ciał odegraliśmy życie urządzeń i robotników, ćwiczyliśmy jogę na pachnących naftą deskach gazowni, a później wykonaliśmy muzyczny performance We are the robots do utworu Kraftwerk. „Ruszyła maszyna” była muzyczną przygodą i graniem na czym popadnie. Cykl zamknęliśmy elegancko „Coś tu pachnie” podczas, których zamieniliśmy przestrzeni muzeum w ogród zmysłowych zapachów, odkrywaliśmy w sobie synestetyczne zdolności, a na koniec każdy stworzył własny i wyjątkowy fragrance „Soire de Gazownia”. Były także haiku (fragmenty poniżej), wiersze Czyżewskiego i sensoryczna ciuciubabka. Kto był ten wie 🙂
Kolejna odsłona naszych warsztatów artystycznych planowana jest na przełom stycznia i lutego. Będziemy Was informować. W między czasie polecamy zajrzeć do Muzeum Gazowni Warszawskiej i zwiedzić tę przestrzeń z przewodnikiem. Jeżeli dobrze traficie macie szansę usłyszeć szlagier z dawnych lat na żywo 🙂
A jeżeli podoba Wam się to co robimy i chcecie zaprosić nas do wspólnego działania to piszcie śmiało na adres bebegu.knicha(at)gmail.com Jesteśmy otwarci na propozycję. Do zobaczenia!
bebegu 